Dit korte gedichtje kwam ik ooit ergens op het net tegen:
It is my firm belief
That on some distant shore
Far from despair and grief
Old friends shall meet once more
Wat me trof in dit gedicht is het rotsvaste geloof in een hiernamaals, want dat is - denk ik - wat hier wordt bedoeld. De hoop die als zekerheid voelt, dat een (aan de dood) verloren vriend weer wordt teruggevonden.
Ver van hier en ver van pijn en verdriet. Dat voelt alsof de dichter dan ook is overleden en daarom pas dan zijn overleden vriend weer ziet.
Dit wil ik zelf ook graag geloven, als ervaringsdeskundig in het verliezen van dierbare vrienden...
Met een beetje dichterlijke vrijheid om het rijm in stand te houden (hoewel: ABAB werd AABB) ben ik voorlopig tot deze vertaling gekomen:
Ik geloof en ben gerust
Dat aan een verre kust
Ver weg van wanhoop en verdriet
De ene oude vriend die andere weerziet
Reacties mogelijk gemaakt door CComment