Hier vind je een mengeling van fictieve verhalen en geromantiseerde werkelijkheid. Nu eens bedoeld als schrijfoefening, dan weer als poging om mijn visie op een bepaald onderwerp te verwoorden. Soms kritisch, soms ironisch en vaker fantastisch. Heel soms in de vorm van een ultra kort verhaal (UKV), in minder dan 100 woorden dus, maar meestal heb ik meer woorden nodig.

Afscheid zonder woorden (UKV)


Op het perron kijkt een man bij de wachtende trein naar binnen. Hij ziet een vrouw die een plekje vindt. Ze lijkt aandachtig bezig zich te settelen. De man wacht tot ze naar buiten kijkt. Dat doet ze niet. Een man in de coupe bij de vrouw probeert te doen of hij de kijkende man niet ziet.
Het fluitsignaal gaat, de trein zet zich in beweging. In een ultieme poging haar blik te vangen zwaait hij met beide handen. Dan maakt hij een fel wegwerpgebaar en stevent weg. Hij kijkt om zich heen. Ik wend mijn blik af.

Schrijf reactie (0 Reacties)

Klein wolkje

Het voorjaar was al aangenaam aanwezig. Ik onderbrak mijn wandeling om eens even heerlijk in het kleurige veld te liggen. Zo liggend in het gras, omgeven door veldbloemen die zachtjes wiegden in de wind, kwam er een rust over me terwijl ik omhoog naar de bewolkte hemel keek. Wolkenluchten hebben me altijd al gefascineerd. Vanwege de oneindige veel verschillende vormen en kleuren, die mijn fantasie weten te prikkelen, vanwege de vluchtigheid van de vormen – heb je een vorm gekoppeld aan een beeld met je fantasie, is die vorm alweer veranderd – en natuurlijk van wege hun voorspellende waarde voor het weer. 
Maar nu was ik even bezig om aanwezig te zijn, in het nu. Om mijn verbondenheid met alles weer eens lijfelijk te ervaren: hoe mijn rug en benen het contact met het gras ervaren, hoe grassprieten tussen mijn vingers aanvoelden. Ik keek naar wat zich boven me afspeelde. De zon scheen door de lichte wolken die langzaam uiteen dreven en oplosten. Mijn aandacht vestigde zich op een klein wit wolkje dat zich los maakte  van een grotere pluk en dreef langzaam voort in het steeds groter wordende blauw.
"Ik wou dat ik dat wolkje was" dacht ik, terwijl het wolkje geheel oploste en één werd met het Al.

Deze ervaring inspireerde me om er een liedje van te maken. Veel verder dan een paar zinnen op een melodietje ben ik niet gekomen, maar wie weet maak ik het nog eens af...

Schrijf reactie (0 Reacties)

Zwerfafval - de oplossing?

Al die maatregelen en initiatieven hielpen uiteindelijk niet. Zwerfafval bleef een groot probleem. Het was te makkelijk om straffeloos blikjes, flesjes en ander verpakkingsmateriaal gewoon van je af te flikkeren als de inhoud geconsumeerd was.

Door enkele radicale veranderingen in de wijze waarop overheden grip op het doen en laten van hun onderdanen wist te verkrijgen (waarop ik hier nu niet in zal gaan) konden burgers opeens wel hun eigen troep weer mee naar huis nemen.

Lees meer...

Schrijf reactie (0 Reacties)