Korte Verhalen

Iedereen is in afwachting van het koningsnummer van de voorstelling: de leeuwen. Dat is ook waar ik voor gekomen ben, zei het met een andere insteek.

In een soort van pauzenummer worden de kooidelen naar binnen gesjouwd en aan elkaar gekoppeld. Nadat de mannen een deel hebben neergezet maken ze paarsgewijs een sprongetje (zo’n sprong waarbij ze zich afzetten met een been, even bevroren lijken te zweven en daarna gracieus verder huppelend de piste rond gaan alvorens achter het gordijn te verdwijnen om het volgende kooideel te halen.

Vijf leeuwen zitten op een rijtje naast elkaar op hun plateau’s. Een mannetje in het midden.
De leeuwentemmer heeft een zweep, maar ook een taser.

Tasers geven leeuwentemmers meer controle omdat de katachtigen daar erg bang voor zijn. Meermaals hebben ze het effect gevoeld, voor hun gevoel zonder enige aanleiding.

De leeuwen grommen zenuwachtig.
Ik besluit dat dit het moment is en leg contact (misschien iets te ‘obvious’ met twee vingers tegen mijn slaap en met een diepe frons starend richting leeuwen).
Door onderdanig respect te tonen voor de majestueuze leeuwen voel ik dat ik hun aandacht krijg. Ik vertel ze hoe machtig ze zijn, zelfs op deze plek in deze situatie. Dat ik hun vernedering voel en wil helpen om die te beëindigen.
Val de temmer aan, communiceer ik. De taser zal uit zijn handen vallen en jullie kunnen hem dan verscheuren. Dat er tumult en lawaai zal zijn van de vele mensen rondom piste horen jullie als aansporing aan.

Eén van de leeuwinnen sprong van haar plateau en verraste de temmer met een stevige duw. Zijn reflex om de taser te grijpen kwam een fractie te laat. Het wapen stuiterde de piste door, buiten zijn bereik. Een golf van ontzetting ging door de circustent toen de andere leeuwen zonder aarzeling de temmer te lijf gingen.

Hoe liep het af?
De leeuwen werden uiteindelijk door een inderhaast opgetrommelde dierenarts met een geweer verdoofd, en vervolgens afgevoerd. Het verhaal komt groot in het nieuws en dat helpt om de leeuwen in de opvang te krijgen ter voorbereiding voor rehabilitatie in het land van herkomst. Circussen mogen geen ‘wilde’ dieren meer gebruiken.

Eind goed, al goed.
Ja, natuurlijk trauma bij de kindertjes en de papa's en mama's die het bloederige einde van de stoere leeuwentemmer hebben moeten aanschouwen, maar dat heeft uiteindelijk alleen maar bijgedragen aan het groeiende respect voor roofdieren en dat die in hun eigen natuurlijke habitat thuishoren.